درباره مواد شیمیایی! - مرجع مواد شیمیایی ایران

برخی از ترکیبات شیمیایی گروه اول عبارتند از: آكريليک اسيد، آكريلو نيتريل، بوتا دل ان، متيل متا آكريلات، استایرن، وينيل كلرايد، وینیل استات و … برخی از ترکیبات شیمیایی گروه دوم عبارتند از: استال، كومن (ايزو پروپيل بنزن)، سیکلو هگزن، دی استیلن، دی سیکلوپنتادی ان، دی اتیل اتر، دی اکسان، فوران، تتراهیدروفوران (THF)، وینیل اتر و … عمومی ترين مواد شيميايی كه توليد پراكسيد می كنند عبارتند از دی اتيل اتر و تتراهيدروفوران (THF)، وقتی كه درب اين مواد باز شد نمی توان از توليد پراكسيد در آنها جلوگيری كرد مگر اينكه در ظرفی نگهداری شوند كه هوای داخل آن گاز سایت منبع بی اثر باشد. جامدهای آتش گير در جعبه های مخصوصی كه بوسيله گاز بی اثر پر شده اند، نگهداری می شوند. مقادير زيادتر آن در سيلندرهای فلزی (مانند سيلندر گاز) نگهداری می شود كه يک سوزن مخصوص به دريچه خروجی آن وصل شده و بوسيله يک سرنگ كاملاً خشک، هوای داخل سيلندر با يک گاز بی اثر (آرگون يا نيتروژن) جايگزين می شود.  Conte nt w as created  with the　help  of GSA  Content Gener at᠎or ​DE MO.

پیمانکاری ساختمان

لذا توصيه می شود تمام موادی كه توليد پراكسيد می كنند در هنگام کار کردن به شكل دوره ای ميزان پراكسيد توليد شده در آنها با استفاده از آزمایش های مخصوص ارزيابی شود. به منظور پيشگيری از واكنش فلزات قليايی با بخار آب موجود در هوا، اين فلزات بايد در روغن های معدنی (يا نفت) نگهداری شود. مقدار پراكسيد در اين تركيبات بايد در صورت تلغيظ شدن يا رسيدن به يک غلظت مشخص اندازه گيری شود. اين تركيبات را بيشتر از سه ماه نگهداری نكنيد. اين تركيبات را بيشتر از 12 ماه نگهداری نكنيد. گروه اول: تركيبات غيراشباع، خصوصاً آنهايی كه جرم مولكولی كمی دارند و ممكن است شديداً پليمريزه شده و به طور اتفاقی شروع به توليد پراكسيد كنند. در نتيجه مواد اكسيدكننده بايد دور از حلال ها در مكانی سرد و به دور از رطوبت نگهداری شوند. اين گونه مواد بايد در مكانی سرد و خشک نگهداری شوند و هرگز آنها را در زير دستشويی نگهداری نكنيد. به عنوان يک اقدام احتياطی، توصیه می شود فقط مقاديری از اين مواد كه در آزمايش در حال اجرا استفاده می شود را در آزمايشگاه نگهداری كنيد. نگهداری و جابجا كردن مواد آتش گير بايد در ظرفی كه فضای آن از گاز آرگون يا نيتروژن (به استتثناء چند مورد) پرشده است، انجام گیرد.

جامدهای آتش گير ضعیف مانند ليتيم آلومينيوم هيدريد يا سديم هيدريد را می توان برای مدت زمان كوتاه در هوای معمولی جابجا كرد، اما برای نگهداری طولانی مدت بايد در ظروفی كه فضای آن با يک گاز خنثی (آرگون يا نيتروژن) پر شده است، نگهداری شود. كلسيم هيدريد، ليتيم آلومينيوم هيدريد، فلزات سديم، پتاسيم و ليتيم. بيشترين مواد واكنش پذير با آب در آزمايشگاه های شيمی وجود دارد، اما تعدادی از هيدريدها و فلزات قليايی مانند سديم ممكن است در ساير آزمايشگاه های مراكز تحقيقات هم وجود داشته باشد. به موادی گفته می شود که در صورت تماس با نسوج و بافت های زنده به طريق شيميايی باعث تخريب يا تغيير غيرقابل بازگشت در آنها می شود. اكسيدكننده های قوی نيز می توانند سبب سوختگی و صدمه به چشم ها و پوست شوند. مقادير كم محلول های آتش گير را در شيشه هايی كه درپوش آن از جنس PTFE (Polytertrafluoroethylene) می باشد نگهداری می كنند. اين تركيبات را نیز بيشتر از 12 ماه نگهداری نكنيد. Art icle has be en c᠎re at᠎ed with GSA​ C᠎ontent ​Ge ne rator DE MO!

وکیل دادگستری

گروه سوم: پراكسيد توليد شده توسط اين تركيبات حتی بدون تغليظ شدن ممكن است منفجر شود. گروه دوم: اين گروه شامل تركيباتی است كه در هنگام تلغيظ شدن (به وسیله تقطیر و یا تبخیر) خطر توليد پراكسيد دارند. اين كابينت ها بايد از منابع ایجاد شعله و حرارت دور باشند و يا در مكانی مخصوص كه به همين منظور درنظر گرفته شده نگهداری شوند. پ- کف آزمایشگاه ها به منظور پيشگيری از ايجاد الكتريسيته، می بایست از موادی که تولید الکتریسیته ساکن نمی کنند پوشیده شود. اين جعبه ها فوق العاده گران قيمت بوده و لذا بعضی از اين مواد به شكل محلول فروخته می شوند و بعضی ديگر در ظروف حاوی روغن معدنی (مانند پارافين و ..) يا حلال های هيدروكربنی سبک نگهداری می سایت شوند. نمونه های زيادی از اين مواد در آزمايشگاه ها وجود دارند، از جمله اسيدهای قوی و بازهای قوی هستند. شيشه هايی كه مواد خورنده در آن نگهداری می شوند بايد در يک ظرف ديگر قرار داده شده و در مكانی نگهداری شود كه هوای آن تهويه می شود. ظرف دوم نه تنها از نشست كردن و ريختن مواد خورنده جلوگيری می كند، بلکه سبب پيشگيری از خوردگی وسايل فلزی ديگر نيز می شود. ظرف دوم می تواند از جنس پلاستيک يا مشابه آن باشد.